Case: Broeckx Plastic Recycling heeft haar business tijdig voorgesorteerd op striktere regelgeving

Wat doe je als familiebedrijf wanneer de spelregels van de Europese markt fundamenteel veranderen? Bij Broeckx Plastic Recycling hadden ze al ruime tijd op voorhand geanticipeerd op een steeds strikter wordende regelgeving door voluit in te zetten op technologische innovatie. Maar mede-eigenaar Twan Hesselmans waarschuwt: “zonder doortastend beleid dreigt het Europese recyclingmodel te kantelen”.

Broeckx Plastic Recycling ontstond in de jaren ‘40 als transportbedrijf en richt zich sinds de jaren ‘90 uitsluitend op de inzameling en sortering van kunststofafval. Vandaag staat de derde generatie aan het roer, met Twan Hesselmans en zijn neef Koen Vromans als mede-eigenaars. Vanuit hun vestiging in het Nederlandse Esbeek zamelen ze jaarlijks zo’n 30.000 ton post-consumer plastics in. Het gaat voornamelijk om ‘schone’ LDPE-folies, met daarnaast ook big bags en harde plastics die vrijkomen bij de industrie. “Ongeveer een vierde van dat volume halen we rechtstreeks op bij klanten in Vlaanderen en Zuid-Nederland met onze eigen containers. Klanten waarmee we vaak al meer dan tien jaar goed samenwerken”, aldus Twan Hesselmans. “De rest komt via containers van andere inzamelaars bij hen terecht of via opkoop.”

Om minder afhankelijk te zijn van export, werkt Broeckx sinds 2017 aan de ontwikkeling van een geavanceerde sorteerlijn. Die sorteert niet alleen op kleur of materiaaltype, maar ook op een benadering van de Melt Flow Index (MFI) — een maat voor de vloeibaarheid van kunststoffen bij verwerking.

“Met die MFI-sortering kunnen we kunststofstromen onderverdelen in drie zuivere MFI-fracties: laag, middel en hoog. Dat maakt het voor afnemers makkelijker om de juiste stroom rechtstreeks te recycleren,” legt Twan Hesselmans uit. “We streven naar een homogeniteit van 98 à 99%. Daardoor kunnen we binnenkort een onderscheidend product aanbieden, dat zonder bijkomende sortering in productie kan en door de MFI-sortering ook nog eens op grote schaal én hoogwaardig kan worden ingezet.”

De technologie bevindt zich in de laatste testfase. De verwachting? Een sorteerlijn met een potentiële capaciteit tot 80.000 ton — klaar rond de tijd dat de exportban voor plastic afval in werking treedt.

De aankondiging van de EU om de grenzen te sluiten voor plastic afval kwam sneller dan verwacht. En dat baart zorgen. “We waren voorbereid op striktere regels, maar niet op zo’n drastisch verbod,” zegt Twan. “De sector is op dit moment niet klaar om al het afval binnen Europa te verwerken. Zonder voldoende capaciteit dreigt meer plastic afval verbrand te worden.”

De export naar niet-OESO-landen valt vanaf 2025 volledig stil. En ook export naar landen als Turkije blijft moeilijk: “De kennisgevingsprocedure is duur, tijdrovend en weinig transparant. Het gevaar is dat Turkije een soort monopoliepositie krijgt, wat tot prijsdruk kan leiden.”

Deze evoluties betekenen dat inzamelaars en recyclers straks geen kant meer uitkunnen. Het risico? Dat afval verbrand wordt in plaats van gerecycleerd. En dat terwijl net de ambitie van de EU is om circulaire economie te versterken.

De huidige marktomstandigheden maken het moeilijk om te investeren in nieuwe recyclagetechnologie of -capaciteit. Twan: “Recyclers moeten weer geld kunnen verdienen. Vandaag durft bijna niemand investeren omdat regelgeving en marktprijzen zo onzeker zijn.”

Als familiebedrijf heeft Broeckx het voordeel dat het langetermijnbeslissingen kan nemen, zonder druk van aandeelhouders. “Maar zelfs dan blijft het moeilijk. Je kan geen miljoenen investeren als je niet weet of je over twee jaar nog materiaal hebt of afzetmogelijkheden.”