Recytyre : tijd om zichzelf in vraag te stellen
De werkgroep Banden heeft ter attentie van de gewestelijke autoriteiten een nieuwe visie opgesteld over het bandenbeheer in België. Feit is dat Recytyre zich al meerdere jaren vastrijdt in zijn beheer, zonder een echte dynamiek voor meer circulariteit.
Een nieuwe visie van go4circle
De Vlaamse en Brusselse administraties, die net hun overeenkomst met Recytyre hebben hernieuwd, kunnen uiteindelijk alleen maar instemmen met wat hun werd voorgesteld: "Zij stellen A voor, dus wij aanvaarden A". Go4circle stelt voor om de wetgeving te herzien en om de circulaire economie opnieuw te lanceren.
Wij blijven overtuigd dat we bedrijfsafval beheren en dat het niet aan een beheerorganisme is om de markt van de inzameling, de voorverwerking of de verwerking te bepalen. Hun manier van handelen om de markt te organiseren (ook al staat dat momenteel op een laag pitje), roept vragen op inzake transparantie en mededinging. Als het is om toegevoegde waarde te creëren ver van onze contreien, dan mag die UPV worden geschrapt. De inzamelaar moet eveneens centraal blijven staan in elk contact.
Obsessie voor de laagste prijs of een optimaal milieubeheer?
Vlaanderen (OVAM) in de eerste plaats, en Brussel is gevolgd, is teruggekeerd naar de logica van de invoerders: de bijdrage die de consument betaalt doen dalen. Is dat echt de rol van een milieuadministratie? Wij denken van niet. Het eigen afval beheren, nog selectiever inzamelen en lokaal recycleren: dat is nu eenmaal duurder. Dat is een feit. Het wordt dus tijd om de doelstellingen anders te oriënteren: volgen we financiële of milieuoverwegingen?
We blijven er ook van overtuigd:
- Dat het dringend nodig is om de parallelle circuits van hergebruik te controleren. Het opgehaalde afval is vaak reeds gezuiverd van herbruikbare banden. Nog los van het feit dat de Aziatische concurrentie meer en meer de kans op circulariteit verhindert: sommigen zijn van mening dat het beter is nieuwe materialen te gebruiken dan circulaire materialen. Dat is de trieste realiteit, maar geen fataliteit, in tegenstelling tot wat sommigen willen denken om hun geweten te sussen.
- Het coveren van banden is niet dood. Dat is ook het gevolg van de Aziatische concurrentie: goedkope producten van slechte kwaliteit. Wij zijn ervan overtuigd dat de gewestelijke autoriteiten het goede voorbeeld moeten geven en het dalende gebruik van coveren van banden van personenwagens of vrachtwagens nieuw leven inblazen. Waarom zouden ze het niet toepassen op de voertuigen van bepaalde diensten? Het opnieuw lanceren van een buurtcircuit. Er heerst bij de Gewesten (OVAM en BIM) een onaanvaardbaar fatalisme rond de mondialisering van de economie. In de overeenkomsten worden doelstellingen van 10% naar voren geschoven, maar zonder enig bindend middel is dat belachelijk. Het is niet meer dan greenwashing.
- Recycled content ook voor banden. Een welgekend Frans producent lanceert de idee van volle banden, waarom niet met gerecycleerd rubber? De Gewesten moeten het systeem ook durven omvergooien, zoals onze Belgische afgevaardigden deden bij de Single-Use Plastics Directive. Opnieuw een beetje dynamisme en pro-activiteit graag.
Daarnaast wijzen we ook op het feit dat er nagenoeg niet meer wordt samengewerkt met de operatoren. Er is geen enkele dialoog meer, met mededogen van OVAM en Brussel die geen enkele officiële ontmoeting ondersteunen om niet uit hun neutrale rol te vallen. De aanwezigheid van de Gewesten in de Raden van Bestuur moet trouwens ernstig in vraag worden gesteld.
Een onaanvaardbare, maar veelzeggende tweet
Los van het inhoudelijke is er nog een probleem: Recytyre aanvaardt geen enkele invraagstelling meer. Het kabinet van Brussels Minister Alain Maron heeft aan het BIM gevraagd om de stelsels van de producentenverantwoordelijkheid te analyseren (zie artikel onderaan). De Minister heeft op 10/12/2019 aangekondigd opnieuw ambitieuze doelstellingen te willen lanceren, maar stuitte daarbij op een totaal verzet, gezien de wansmakelijke tweet van de COO van Recytyre waarin hij stelt dat de woorden van de vertegenwoordigster hem deden "braken" (zie foto).
Een daar ligt eigenlijk de kern van het probleem van meerdere beheerorganismen: ze beseffen niet meer dat ze onderworpen zijn aan milieuwetgeving en dat ze opereren binnen een bepaald wettelijk kader. We vragen ons af wie de baas is. Het is tijd dat we hen daaraan herinneren. We hopen dat Wallonië en Vlaanderen ook de moed zullen hebben om het hen te zeggen en dat Brussel zich niet zal laten ontmoedigen.
Reactie toevoegen